Hurtigruten[ post- & vrachtroute] en reis terug

Beste reisvrienden,

Zoals ik de reisroute oorspronkelijk had gepland, was toch te lang; qua tijd en afstand. De bedoeling was om per boot, via de Noordelijke IJszeeroute naar Kirkenes te varen. (aan de Russische grens). Vandaar wilde ik dan Finland in en via "Het land der duizend meren" en Helsinki terug.
De plannen werden aangepast en ik zou bij Kirkenes in de bus stappen, naar Karasjok reizen en daar(bij goed weer) op de fiets stappen en naar Lakslev peddelen (80km - in een dag haalbaar. (Karasjok en Lakslev zijn mooie oude Saami-dorpen. Vervolgens per bus en trein naar Oslo.
Echter: dit plan moest zeer onverwacht worden gewijzigd. Vrijdagavond belde mijn broer, dat mijn moeder (95) ernstig ziek was geworden. [haar toestand is op moment stabiel, doch zeer ernstig te noemen].

In overleg werd besloten dat ik zo spoedig mogelijk naar huis zou terugkeren. Daar er vanuit Honningsvag (mijn standplaats) slechts zeer beperkt en onregelmatig vliegverkeer met Tromso of Oslo was, wer besloten vanuit Kirkenes terug te vliegen. 's Middags had ik inmiddels al een ticket voor de boot naar Kirkenes geregeld en werd besloten de bootreis alsnog te doen; hiermee hadden de autoriteiten [Eurocross] de tijd om m'n terugreis per vliegtuig te regelen en reserveren.

Zaterdagochtend dus nog wat extra inkopen gehaald, de spullen bij elkaar gezocht en op de fiets gepakt. De boot zou 15.15 u vertrekken van uit Honningsvag.
De bootreis is zeer populair; deze maakt deel uit van een 6-daagse bootreis van Zuid naar Noord (of omgekeerd). De schepen zijn oude post- en vrachtboten, welke langs de voormalige postroute van Bergen naar Kirkenes varen. onderweg worden goederen, post en andere zaken gelost en geladen (ook auto's, motoren en: fietsen kunnen mee).
In de goede, oude tijd was deze boten veelal de enige verbinding met de "bewoonde wereld". Sinds 1893 wordt deze route ook voor reizen (cruises) gebruikt.
Onderweg wordt in 20 - 25 dorpen en steden aangemeerd en blijft de boot - afhankelijk van grootte van dorp of stad 30 min tot 2 - 3 uur aan de kade liggen. de passagiers hebben dan detijd om te shoppen, aan excurcies deel te nemen, of gewoon door de straten paraderen.
Om half die neem ik afscheid van m'n "Poolse vriendinnen" van de hostel .. maar eerste nog op de foto! (en een “HUGH” natuurlijk...)
Oh ja, nog iets bijzonders vergeten. ‘s Avonds komen bij de hostel 2 Italianen in de hostel met elektrische racefietsen!
Elektrische?? Ja, met accu’s, net als de elektrische fietsen bij ons in NL. Het lijken wel kinderfietsjes, zo laag (en klein) zijn de fietsen. (de Italianen zijn ook niet groot). Daar wil ik wel even het fijne van weten. Daarom vraag ik om nadere uitleg. Het blijkt een zeer vernuft systeem: beide heren hebben een hartslagmeter om. Aan het stuur van de fietsen zit de ontvanger, welke is gekoppeld met de (elektr.) aandrijving vd fiets. Zodra de hartslag een bepaald - vooraf ingesteld niveau – overschrijdt (bijv. de AD-drempel), wordt de elektr. motor “ingeschakeld “ en levert de benodigde energie er bij. Vernuftig en slim systeem! Op deze manier kunnen de heren gemiddeld 23 – 24 km /uur rijden (berg op & berg af) en leggen per dag zo’n 200 – 220 km af.
Ze zijn in Trelleborg (zuidelijkste punt van Zweden) gestart en zijn in 3 wkn bij de Noordkaap! (zo kan ik het ook…
(‘k heb 2 foto’s van de fietsen gemaakt; voor de geïnteresseerden: www.frisbee.eu

Het is dan al gauw half drie: tijd op de fiets te stappen en naar de kade van de Hurtigrutenboot te peddelen. (een km of drie; niet echt iets om warm voor te lopen...) Het inschepen gaat vlot. Wel even de fiets vastsjorren , voor het geval we golven hoger dan 2,5 – 3 mtr op volle zee tegenkomen). Tegelijker tijd met mij komt een Noord stel (20-ers) met volgepakte fietsen aan boord. Zij willen in Kjollefjord (de 1e stop) een tocht gaan fietsen.
Dan naar de Respjonen om de sleutel van de hut in ontvangst te nemen. De proviand, toiletspullen, ect worden er gedropt. De hut is goed uitgerust. Het is een eenpersoons-semi-buitenhut, met douche/WC – wel daglicht door een nis voor de “patrijspoort”, maar geen direct zicht op zee. Nou, als je de zee echt wilt zien én ruiken, ga je naar buiten, het dek op. Eerst maar eens even de zaak verkennen, het restaurant, het snackbuffet, de lounges. “kijku, kijku, niks kopu”…
In het vooronder – de lounge aan de voorzijde - raak ik aan de praat met een jongedame (ik schat haar ongeveer van Nienke’s leeftijd). Ze vertelt dat ze naar Vadso gaat – voor een opleidingsstage. Ze heeft een opleiding voor fysiotherapeute gedaan en moet nu eea afsluiten met een 3 maandelijkse stage. Haar plek heeft ze gevonden in het hoge noorden. “Waarom hier?” vraag ik haar. “The nature and quiteness”. Duidelijk dus.
Na 2,5 uur varen zijn we in Kjollefjord. Ik wil van boord, maar het giet pijpenstelen, jammer. Het Noorse stel loopt met fiets en gehuld in regegnpak de loop plank af. Niet echt leuk om zo je vakantie te moeten starten.

Bij het snackbuffet raak ik aan de praat met een Engels echtpaar uit de regio Manchester. Zij zijn naar Bergen gevlogen en maken de hele bootreis (van zuid naar noord en visa versa). 12 dagen duurt dit; geheel verzorgt (als je dat wilt).
Hij heeft is ook “retired”, heeft gewerkt bij Fujitsu/ Siemens (toeval?). Hij is 65 en heeft vorig jaar – bij een reorganisatie – gebruik gemaakt van een afvloeiingsregeling. Het bevalt hem ook prima zo.
Bij de volgende stop in Berlevag ga ik even van boord. Het is ca. 20.00 u, de zon schijnt! Ja, het weer kan hier heel snel omslaan. Dat bleek ook bij m’n bezoek aan de Noordkaap donderdag jl. woensdag: hondenweer. Donderdagmorgen: stralende zon, wel fikse wind. Donderdags in de middag en vrijdags weer regen en mist!
23.30: buiten is het nog altijd licht; toch maar even tijd voor een tukkie inplannen: m.a.w. de hut opzoeken.
De volgende stop is pas om 04.00 in Vardo.
De daarop volgende stop is in Vadso – 08.00. Hier ga ik weer even de buitenlucht in. In een loods in de haven is een museumpje – van vissersspullen en – boten, alsmede wat spulletjes van poolreiziger Amundsen. Ook is er een sieradenshop met kettingen, oorhangertjes ed. van stenen, welke hier in het noorden gevonden zijn. Er zijn hele mooie exemplaren bij. (een voor Lineke gekocht).
De volgende stop [ 09.45 ] is Kirkenes: tijd voor ontscheping. Ook hier waait het weer behoorlijk. Geen richtingsaanduidingen naar het vliegveld. Bij de SHELL-pomp in het dorp maar even vragen. “You leave the village there, along the large pond with fontain and go there left. It’s about 6 km – by bike it will take you half an hour” Zo gezegd, zo gedaan. Als ik de vijver met fontein voorbij ben, staat er inderdaad een wegwijzer. Echter: links-af gaat het naar … Moermansk! Rusland dus. Wil ik daar heen? Nou ja, zit nu effe niet in de planning – andere keer misschien. Ik houd een automobilist aan en hij vertelt mij dat het vliegveld juist rechtsaf is en 16 km (zestien!) … ik heb de tijd aan me zelf – het vliegtuig gaat ’s avonds 23.15 pas – het is nu net 10.30 – ruim 12 uur de tijd…. En natuurlijk wakkert de wind “ietsje” meer aan , en natuurlijk heb ik ‘m pal voor! En ook hier ontbreken de bergjes of vals plat niet. Beuken dus! Een paar keer moet ik gewoon afstappen, berg op – vol gepakte fiets - windkracht 7-8 op je toet! Na ruim 1,5 krijg ik rechts het vliegveld in het vizier. Nog een kleine 2 km met wind opzij. Dat is helemaal tricky. De rukwinden blazen je bijna horizontaal… Dan met fiets en al naar binnen – de vertrekhal in. Erg groot is het hier allemaal niet geen restaurant of buffet, geen koffieautomaat… het enige dat er is een frisdrankautomaat.
Van de Eurocross belde men mij al onderweg, maar als je op de fiets zit, de berg op of af gaat kun je niet 1-2-3 stopen en met die wind hoor je nul-komma-niks! Even een sms dat ik nu (beter) bereikbar ben. Binnen 5 min wordt ik teruggebeld. Zij hebben alles al geregeld. Depart Kirkenes 23.15 – arrival Tromso 00.10 Dan verder vanaf Tromso om 10.15 (dan is inmiddels maandag) naar Oslo. Aankomst 12.10 . Verder in Oslo 16.20 aankomst Amsterdam 18.05. Alles goed gegeregeld. Of. .. toch niet helemaal.. m’n fiets..?? . Met de SAS (Scandinavien Airlines) – vanaf Tromso - is het geen probleem, maar de binnenlandse vlucht Kirkenes => Tromso … ?? “Dat moeten we even checken, meneer Nijhof. We bellen U hierover terug”. Wel ga ik alvast naar de incheckbalie, om te vragen in hoeverre de fiets gedemonteerd moet worden. [normaliter moet een fiets in een karton, de trappers eraf en het stuur 90 gr. gedraaid (in één lijn met het frame)]
Een kartonnen doos heeft men niet zo 1-2-3 hier bij de hand, maar de binnenlandse maatschappij doet niet zo moeilijk: als ik de trappers goed afscherm met karton en goed intape – tegen het draaien - doet men een oogje dicht… Van de mensen daar krijg ik twee grote”flightbags” (PVC) en een rode rol tape : CHECKED by NORWEGIAN AIRLINES. Dean de tassen er af , ik snor wat karton bij elkaar en begin met de inpakprocedure. Dat lukt. Dan wordt ik met een half uurtje teruggebeld door Eurocross: “Uw fiets kan ook mee”! SUPER!! En nu maar wachten tot 23.00. met bakken koffie en een polser (= broodje worst) hou ik me wakker en stil de grootte honger. Om 23.10 is het inchecken en op naar Tromso. Om 00.15 sta ik in de vertrekhal van Tromso, alles is gesloten. Dan maar teren op een stuk chocolade en water. Met de benen omhoog op de bagagetrolley, de fiets “aan de ketting” aan een pijp langs de muur, probeer ik wat te tukken. Het zijn wat hazenslaapjes; iedere keer komen en gaan “lotgenoten”. Om 06.00 begin er leven in de brouwerij te komen. Ik ga nog wat Noorse kronen halen (voor noodgevallen….).
Om zeker te zijn van een goede plek in de SAS toestellen [TROM –OSL - AMS ] ga ik ca. 07.00 me – met fiets en 2 flightbags - inchecken. Zo, in ieder geval van raamzetel verzekerd! In Oslo hoef ik de bagage en fiets niet over te hevelen; dat doet de SAS. Oslo in een groot vliegveld, daar is genoeg te zien om de tijd door te komen.
Het vliegtuig vertrekt stipt op tijd; het is helder - er valt dus wel eea te zien.
Iets voor geplande tijd land ik op Schiphol. Dan is het is even wachten op de bagage en de fiets. De bagage komt al snel, maar de fiets komt niet…. En de band staat al even stil…. Dan verschijnt de mededeling: bijzondere voorwerpen op band 7. Daar even kijken.. en ja wel: achter op de band ligt m’n stalen ros!
Er is inmiddels bijna een uur verstreken dat ik Sievert-Jan bij het ophalen van een trolley in een flits door het raam zag.…
Dan de schuifdeur door en daar staan de dames: Lineke, Nienke Elke met Sievert-Jan! Met een prachtige bos bloemen ..

De dag wordt gezellig afgesloten met pannenkoeken eten in de Boerderij in Leiderdorp.
Dan komen de verhalen pas los… en dat zal nog wel even blijven…
En dan te bedenken dat ik precies een week geleden op de Nordkapp stond.

Een fantastische reis was het! Onvergetelijke ervaringen, die lang bij je zullen blijven.

Bij deze wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor de “geestelijke” ondersteuning!! (fysiek heb ik het zelf moeten doen…)
Ik hoop dat jullie genoten hebben.

Thuis staat er nog een prachtig boeket voor de deur van schoonzussen & zwagers!
Bedankt Gerda, Henk, Fietje en Hans!

Van menigeen kreeg ik gedurende de tocht wat soortgelijke vraagjes.
Het grootste deel en ik al beantwoord; een klein aantal niet - deze heb ik bewust bewaard.


Nieuw hoofdstuk: FAQ. [Frequently Asked Questions].

Hoeveel lekke banden heb je gehad?

0 (ja, jullie lezen het goed: NUL!) het enige wat ik gedaan heb is 3 of 4 keer de ketting met een hoge drukspuit en stoom goed schoon gespoten heb. Na het drogen een druppeltje olie en rijden maar weer. Verder heb ik de remblokken [voor & achter] een keer vervangen. (deze slijten m.n. bij regen, op grevelwegen met stenen en zand. Deze heb je echt nodig!

Hoeveel ben je afgevallen?

Om precies te zijn: 3 (drie) kg. Dat valt dus mee; ik was al niet erg “vet” .. gelukkig valt dit dus niet op! Wat ik zo al at, heb al eens verwoord (per dag een heel brood,met kaas, vlees, 5 – 6 bananen, ½ ltr yoghurt, groot blik maaltijd of extra aangeklede pizza. Verder 2 – 3 bidons drinken, paar bakken koffie en/of thee.) Nu weer even een paar kg er “bij eten” (doe / deed ik trouwens al – dat weten de Frits’kenners onder U!).

Wat is je tegen gevallen?

Tja, dat is moeilijk. Dat het zwaar was wist ik. Ik had verwacht tussen Oslo en Trondheim de grootste hindernissen te hebben gehad. Langs de kust verwachtte ik wat vlakker land (net als hier, beetje geaccentueerd, maar daar kwam ik bedrogen uit: juist deze kustweg (de RV 17) was heftig. Berg op - berg af en daarna weer berg op.

Voelde je je niet alleen?

Nee, geen ogenblik alleen gevoeld. Je komt collega fiet(s)ters achterop of tegen, fietst een stuk met ze op of maakt een babbeltje, ect. ’s Avonds was het tent opzetten, koken, afwas, route bekijken voor de volgende dag en.. natuurlijk sms-en of bellen met het thuisfront!

Hoe zijn de Noren in de omgang?

Gastvrij, vriendelijk, behulpzaam, ect. In één woord: Super!

Bijv. Je start ca. 09.0 u en fietst ’s morgens ca. 11.00 u met de gedachte: ik zou best een bak koffie lusten.. Dan zie je een bord aan de weg: Kaffee => 50 mtr. Dat ziet er goed uit, een restaurantje langs de weg. Je rijdt er heen, zet je fiets tegen de muur en gaat op zoek naar de ingang. Dan zie je een bordje achter het raam: Aben 12.00 u (Open 12.00u) Balen! Je rijdt weer weg.
Op het parkeerterrein er naast staan 3 campers. Bij een er van gaat er een raampje open: ”You seek something?”
“I liked to drink a cup of coffee, but it is still closed” “Come with us and we drink it together”.
Ik stap daarop de camper binnen, er staan al 3 bekers op de tafel! De man zit nog met z’n (grijze) onderbroek en T-shirt aan tafel; z’n vrouw is reeds aangekleed. Het blijkt een ouder echtpaar uit Narvik, op bezoek geweest bij hun zoon op de Lofoten. Al gauw is het ijs gebroken: hij is zeeman geweest en was dikwijls in Rotterdam, Amsterdam en Den Haag! Zo gaat dat.
Ook in het Praathuis v/h dorp - de Supermarkt - kun je met al je vragen en probleempjes terecht: er is er altijd wel een die een oplossing weet of ze wijzen je de weg er heen of rijden even een paar km's voor je uit(al moet men zelf de andere kant op!).

Nordkapp Sertifikat.

Door een attente lezer én bezoeker van de Nordkapp (Gerrit W.) werd ik hier op gewezen, dat je op de Kaap een certificaat kunt krijgen (als bewijs(!) dat je er geweest bent….). Deze zijn in vele talen verkrijgbaar. Ik zou er graag een in het Engels gehad willen hebben, zij het dat deze op de dag dat ik er was – de 12e augustus – er geen meer was. Wat nu? In het duits had ik geen zin in. Ik deed het voorstel er een in het Noors te maken en de vertaling in het Engels op een A4-tje er bij te voegen.
De jongedames van de winkel / kassa vonden dat een goed plan. Toen er aan werd gewerkt, haalde een der dames een fout ingevuld Engels certificaat uit de bureaulade.
“We do you a suggestion: We prepare a Norwegian Certificate and blind the name on the English one and you can take both Certificates with you without paying us the 50 NOK”. “OK, I agree!”.

De eerlijke smile van een stoere Hollandse fietser doet schijnbaar wonderen….

Speciall Certificate.

Eigenlijk heb de tocht niet alleen volbracht. Mijn Stalen ros - de Focus - heeft daar gebracht, waar ik wilde: door weer & wind, regen & felle zon. Ik vind dat ook deze, welke luistert naar de naam Blue Ridge een certificaat verdient, toch?
Daarom heb ik bij de Norske Embassy een speciaal ¨brand¨merk gehaald en deze hedenmiddag aangebracht.
Hij kreeg de versierselen van `the Norske Elge` ingebrand. Ook m´n bidon, die mij ten allen tijde van van het nodige vocht voorzag, kreeg deze versierselen (zie bijgevoegde foto´s).
En natuurlijk ook de adequate servicebeurt, de adviezen, alsmede het samenstellen van de Spare-parts voor de reis door de enthousiaste mannen van Bike Center Samplonius uit Alphen a?d Rijn hebben hier zeker aan bijgedragen.
Bedamkt alvast, mannen. Ik kom binnenkort even langs.

Met vriendelijk fietsgroet, Frits.

Volledigheidshalve:
Al m’n foto’s zijn nu geplaatst.
(ook bij de twee voorgaande verslagen zijn nog wat foto's bijgeplaatst (Tromso & Tromso; resp. Nordkapp).