Huiselijke voorbereidingen...

beste mensen,

Dit jaar wordt een lustrumjaar: we gaan voor het vijfde jaar een toertje maken.
En waar gaan we dan heen? En hoe lang? Dat laatste is dit jaar mede bepalend voor het doel. Elke en Joris zijn 14 juni jl. getrouwd; daarna hadden we zelf twee weken vakantie, ’n paar dagen in Zeeland geweest. Het plan was met de caravan op stap te gaan, maar door ’n ongelukje, is daar niets van gekomen. Achteraf viel het allemaal gelukkig weer mee.
Om deze redenen wordt het dit jaar niet zo’n lange rit, maar niet minder mooi, denk ik.
Mijn wens blijft wel, een doel waar niet iedereen naar toe trekt. Wellicht kennen jullie de uitspraak van Einstein: "Wie de massa volgt, komt niet verder dan de massa. Wie zijn eigen weg volgt, komt op plaatsen waar nog nooit iemand is geweest."
Dit werd onlangs maar weer eens bevestigd door de lessen van Louis van Geniaal na de wedstrijd tegen Costa Rica: “Heb maling aan de rest!” Blijf jezelf, vaar je eigen koers.
Zo links en rechts hoor je wel eens: Man, je bent “al” 66. Moet je dat nu nog wel doen? Wel voor mij is dat duidelijk: zolang ik gezond ben en dit nog kan doen, zal ik de mogelijkheden aangrijpen om dit te blijven doen. Hoe vaak hoor ik om me heen niet: Had ik maar zus…. had ik maar zo…. dan…. Tja.. en dan kan het vaak niet meer.
Daar mijn fietsperiode dit jaar wat beperkt is, moest er iets gevonden worden wat niet al te ver is en niet al te veel aan-fiets-tijd vergt, maar wat de moeite waard is.
Vaak hoorde ik al dat Ierland erg mooi zou zijn; m.n. om te fietsen of wandelen. Wat doe je dan? Je surft wat op het web, leest er over in tijdschriften, boekjes, bezoekt op de Fiets en Wandelbeurs in februari de stand van Ierland en je bent verkocht! Dit alles heeft me enthousiast gemaakt om dit jaar “The Green Round of Ireland” te gaan doen. Volgens de boekjes moet deze ronde [ca.1300 km] in ca. twee weken te doen zijn. Maar dan zijn we nog niet bij de startplek: in Dublin. Rijst de volgende vraag: Hoe kom ik daar? Wel, Daar heb ik het volgende op vonden: met de boot van Rotterdam naar Hull, vandaar dwars door Noord Engeland naar Liverpool. Vanuit Liverpool met de ferry naar Dublin.
Tussen Engeland en Ierland ligt nog “The Isle of Man”. Tja: Waarom daar niet even een ronde maken en dan verder naar Dublin? Als de tijd het toelaat, wil ik daar ook even een rondje maken; w’ll see.
Van de Groene Route bestaat een beschreven route; dat is het probleem niet. De route wordt meestal linksom gedaan, maar ik zou geen Frits heten als ik weer “tegen-de-draad-in ben” – ik ga rechtsom! Met de klok mee; dat heeft het voordeel dat je “met de tijd meefietst en de tijd zonder moeite me je mee tikt”. Maar nu de route door Noord Engeland. Dat was een leuk legpuzzeltje. Tijdens m’n tochtje door Engeland, vorig jaar sliep ik ’n keer op een B&B adres – iets onder Manchester. Daar belandde ik met hulp van een Engelse toerfietser, die ik bij een tankstation trof. We hebben toen onze mailadressen uitgewisseld. Zou hij niet wat weten? Wie niet waagt, wie niet wint! Ik mailde hem en krijg prompt een berg informatie. Er bestaat in dat gebied een Bicyle-tour club. Daar klopte ik dus aan en van hen krijg ik een website, waarop je al je wensen kunt droppen en de virtuele TOM-TOM doet de rest. Voor de geïnteresseerden onder u: www.ctc.org.uk [Cycle Tour Club. Apart from using he route planning tool I suggested – cycle.travel/map, you might also find the info here helpful: http://www.transpenninetrail.org.uk/cyclists/. It’s worth noting that you’d be able to plot this route with the route planning tool and either load this into a GPS unit, or print off the pages using these in conjunction with the appropriate Ordnance Survey (OS) maps.
Hier kan ik uitstekend mee uit de voeten. Hiermee wordt m’n fietsroute dwars door Engeland in elkaar getimmerd. Dit traject is ca. 350 km lang en loopt langs de rand van het Lake District. Halverwege – bij Antrichem – zal ik de route kruisen, die ik vorig jaar fietste.

Tja, en dan m’n fiets. M’n handgrepen waren licht versleten, deze heb ik al vervangen. Verder maakte m’n trappers al ’n poosje een typisch, krakend, piepend geluidje bij het (stevig) trappen. Wat kan dit zijn? M’n stalen ros moet sowieso voor ’n uitgebreide servicebeurt naar m’n “Stam-fietsenmaker” Samplonius. Fred rijdt een rondje en stelt vast dat dit komt door een putje in m’n crank-as. Dat is ook te begrijpen na ruim 15.000 km. Veel andere spectaculaire dingen komen niet tevoorschijn. De vorig jaar geplaatste extra zware ketting is nog OK; m’n buitenbanden konden nog wel even mee, maar voor de zekerheid toch maar 2 nieuwe er op. ‘k wil niet zoveel “flat tyre’s” als vorig jaar. Bij het naar huis rijden, merk ik dat na 4-5 km het kraken, piepje niet weg is. De dag erna weer terug; weer een testritje door Fred. Hij komt terug met de mededeling: ’t is een van je trappers. Binnen 5 minuten zitten er twee nieuwe op; op de terugweg vraag ik me af: Waar is dat piepje nu? FOETSIE!!
Fred: Dank je wel. Ik wens jou heel veel plezier tijdens je droomreis naar in Noorwegen!!

Dit was een greep m’n eerste voorbereidingen, ‘k kan wel ’n boekje over schrijven ,maar dan kom ik nooit weg……. En… heb ik onderweg niets te “pennen”….
Voor alle achtervolgers, virtuele mee-fiets(t)ers en andere belangstellenden: Veel leesplezier!

Bye-bye You will hear from me next time oversea…… Frits.

Note:
Zo, dit jaar gaat weer minder “zooi” mee; ieder jaar kom je terug met spullen, waarvan je denk: Goh. Die heb ik niet aangeraakt… M.n. kleding. De ervaring komt met de jaren.
Wel aardig is bijv. dat bij de spareparts voor de fiets ’n binnenband zit (van Duitse makelij), ooit gekocht in Imatra (Finland)- meegezeuld naar de Poolcirkel, vorig jaar n. Engeland en Schotland. Deze wordt NIET gedumpt; ik hoop ‘m niet nodige te hebben.. Verder wat spaken, kettingschakels, remblokjes, reserveventielen en kabels (tin afgelopen 5 jaar 1 kabel gebruikt, net voor Santiago de Compostella).