The Orkney Islands en.. going home...

DE FOTO'S VAN AANKOMST SCHIPHOL ZIJN TOEGEVOEGD.

Wat kan je je als vader nog meer wensen?
Je stiefelt de aankomsthal binnen en daar staan je twee lieve dochters - mét mooie, grote bos bloemen!!
en dan even gezellig op 'n terrasje neerstrijken...
je eerste verhalen vertellen....


Beste mensen,

Tja, ook aan alle leuke dingen komt 'n einde... jammer genoeg.
'k ben dinsdagavond weer gezond en wel op neerlands bodem geland. Daar de terugreis allemaal wat snel geregeld was, kon Lineke helaas haar avonddienst niet meer ruilen.. Maar Nienke en Elke stonden me met 'n grote bos bloemen in de ontvangsthal op te wachten. Dat doet je wel wat! Super. Onder genot van bak koffie en thee, werden de eerste verhalen verteld...en er zullen er nog vele volgen...

Achteraf bedacht ik me dat ik van de Orkney eilanden wel 'n apart verhaal kan schrijven. Dat doen we dus. echter.. niet nu nog.. (het is inmiddels 23.11 uur). Morgen nieuwe dag => nieuwe kansen! Dat hoop ik dan morgen te doen [onder dit reisverslag; ik plaats er dan ook de laatste foto's van de eilanden bij, de terugreis en thuiskomst]

Voor nu dus allen slaap lekker!

Good night, Frits

Note:
'k heb bij het vorige verslag nog iets tussengevoegd (iets onder de helft vd tekst mbt. oa. Crask Inn, Loch Naver).

Beste allemaal,

Koudekerk a/d Rijn, 11 aug. '13.

Zo, beloofd is beloofd: daar ben ik dan nog even…. (‘k neem aan dat jullie na 4 - 5 dagen de slaap uit jullie ogen hebben gepoetst… zo niet, dan slaap lekker verder.. maar dan mis je wel wat!
‘k wil jullie van m’n laatste dagen op de Orkney eilanden nog even verslag uitbrengen.

Zoals reeds verwoordt, ging het vanaf de veerboot van John O’Groats naar Burwick “voor de wind”; letterlijk wel te verstaan. Met de wind in de rug, de zon op je bol gaat het bijna vanzelf. Af 7 tot even bij trappen het valse plat op.. en de hand bij de remmen.. als de teller boven de 40 komt… Je rijdt door een prachtig glooiend landschap noordwaarts – richting Kirkwall (de hoofdstad v/d eilanden groep). De eilanden groep bestaat totaal uit 70 grotere en kleinere eilandjes; hiervan zijn er slechts 20 bewoond. De eilanden zijn onderling bereikbaar door een dam of veerboot. De dammen (Churchill Barriers) dateren grotendeels uit de 1e en 2e Wereldoorlog. Deze zijn toen aangelegd om de doorvaart voor U-Boote (onderzeeërs) van de Duitse leger te voorkomen. Deze zijn worden nu als verkeersweg gebruikt. In de zeearmen en meren liggen her & der nog legio scheepswrakken, vergaan en verroest; soms steekt nog ’n mast of deel van de romp boven water uit. Onderweg kom ik o.a. ook langs de Italian Chapel; destijds gebouwd door de Italiaanse soldaten, resp. gevangenen van “Camp 60”, die vanaf 1943 werkten aan de dammen. Het loont beslist de moeite hier even te stoppen en binnen te kijken: het gewelfde plafond toont een prachtige Bijbelse taferelen; het altaar en hek zijn gesmeed van ijzer. Na ’n kijkje, stap ik weer op de fiets. De weg slingert door het landschap; soms kun je tot 5 of 7-8 km ver kijken…”Daar kom ik over ’n minuut of 10 langs…”
Onderweg nog even proviand inslaan. Wel opschieten, want de klok staat bijna op 6 pm! Dat lukt net nog even…. Omstreeks 18.30 rijd ik de helling af Kirwall binnen. (Dorpen en steden liggen meestal in ’n dal of aan River of meer. Dat betekent bij aankomst “het berggie af.. maar bij vertrek weer “berggie op”!)
De camping heb ik na wat vragen, snel gevonden: het ligt naast een groot sportcentrum (zwembad, fitness, sportzalen). Nog even de tent opzetten en ik kan me op m’n kookkunsten concentreren…(gewoon blik open trekken!). Daar het behoorlijk waait., zet ik de tent met vier extra scheerlijnen vast; tot nu toe nog niet gebruikt. ’s Nachts neemt de windkracht nog even toe……. maar goed dat ik in de tent lig..anders was tie de lucht in gevlogen.. hoewel: zo zwaar ben ik nu ook weer niet.
De volgende eerst maar eens uitvogelen hoe ik terug kan.. bij reisbureau Skapa kan mij me juist informeren over de mogelijkheden. Ik kies dan voor boot en vliegtuig(de optie met trein (langs oostkust) en boot (bv New Castle of Hull => IJmuiden) blijkt geen optie: te lange wachttijden, te lang onderweg, ect.). De treinreis langs de kust lijkt me wel heel erg mooi.. maar nu even niet. Om de definitieve bevestiging te krijgen, of m’n fiets ook mee kan (in vliegtuig), moet ik maandag even terugkomen. Tijd om het thuisfront even voor-te-informeren, en dan de stad in. Kirwall is ’n mooie stad, veel te zien, de oude St Magnus Cathedral en er naast gelegen even oude kerkhof – door ’n architect van Orkney ontworpen en gebouwd in 1036, behoort tot een van de uniekste in Europa. Verder is de haven, oude centrum met smalle straatjes, leuke winkeltjes (voor de dames.. die zijn er effe niet..ppfff) - ik ga lekker ’n terrasje pikken! Af en toe moet dat kunnen, toch?
Van Suzan (de Amerikaanse uit Minnesota) kreeg ik in Inverness de tip ’s avond naast het café pal naast de kerk te gaan; daar brengen vaak amateurs “Scottish Music” te gehore. Dat staat in m'n brein gegraveerd en zodoende ik stiefel ca. 9 pm de kroeg binnen; het is er al stampvol. Gelukkig kan ik nog ’n lege stoel vinden. Met ’n pint op tafel is het goed vertoeven! Afwisselend spelen bij toerbeurt 'n violiste, en gitariste, 'n fluitist in duo of trio. Prachtig, swingende "Scottish muic". En in 'n tempo! Daar val je niet bij in slaap. Af & toe zingt de gitariste ook nog. Om ca 22.00 vertrekt een groot deel v/h publiek; ik denk dat het dan afgelopen is dus ook ik keer terug naar m'n tent. De volgende dag hoor ik van een andere campinggast dat hij nog was blijven hangen en om half elf het orkestje opnieuw was begonnen - en wel met (nog) meer swingende muziek.. jammer dat ik niet was blijven plakken. Pech!

Het is mooi weer de zondag: goed om het eiland eens te vekenne. erst richting haven. Daar zoek ik alvast de kade, waar ik me morgenavond (maandag) moet melden voor de ferry naar Aberdeen. Dat's snel gevonden - 10-15 min op m'n stalen ros - vanaf de camping. Dan richting Stennes. Daar bevindt zich het eerst te bezichtigen object; of liever gezegd: objecten! Daar staan de meghaliten van Stennes uit 5000 BC: 12 stenen pilaren in een cirkel tot 7 meter hoog staan in 't landschap. Daar vlakbij kun je ook het Barnhouse zien (een oude nederzetting uit het stenen tijdperk. Iets verder op kom je langs de Ness of Brodgar. (evenens 'n oude nederzetting). Deze was helaas op het moment niet te bezichtingingen - wszondags niet(?). Dan stond er ook 'n bord vor de Ring of Bodgar aan de weg; wat onduidelijk vermld, welke afslag je nuin moest. Daarom keer in om en ga terug, richting Stromness; 'n leuk oud havenstadje aan de zuidwest hoek van Mainland. Stromness is een echt interssant plaatsje; alleen jammer dat ook hier op zondag alles dicht zit; het lijkt wel utgestorven. Alleen de Swanway Inn is open - die nodigt uit voor 'n bakkie leut en Orkneys cake (met ijs). Smullen maar! Daarna weer op de fiets - via de haven,. Dat is de enige plek waar iets leven is. Tja en dan die Ring of Brodgar. Waar zijn deze nu? Even vragen maakt eea duidelijk: ik moet daar toe de weg bij de Stennes Stones verder in. Dat betekent een stukkie terug peddelen. 'n kleine mijl achter de stenen van Stennes duiken de sten toch op; ik had gewoon door moeten fietsen.. Hier staan nog 36 van de oorspronkelijke 70 meghaliten overeind - in 'n cirkel van 100 -150 meter, schat ik grofweg. (lijkt ietwat op Stonehenge).
Dan moet ik weer 'n stuk terug richting Stromness, om vervolgens net voor dit stadje linksaf te buigen, richting Houton, Orphir. Na een fink stuk vals plat, gaat het (gelukkig) weer bergaf. De weg draait dan linksom en.. ik heb de wind in de rug! Ontzettend mooie vergezichten zie je hier, af & toe een meertje, groene heuvels, met zwarte stippen,.. Zwarte stippen? Ja: dat zijn de pik-zwarte koeien. Het lijkt een beetje op een aantal pietjes op een gifgroen biljartlaken.... Na 'n drie kwartier suis ik met een sneltreinvaart Kirwall weer binnen. Even de stad nog in.
Bij cafe zie ik 'n aankodiging: To night Scottish Music with Tapas". Dat ijkt me wel wat - koop 'n kaartje en kom dan straks wel weer terug. Even fiets ik nog de winkelstraat door richting haven, dan naar de camping. 'S-Avonds richting het "Tapas-cafe". Ik krijg een plaats toegewezen bij 'n echtpaar uit Adelaide (AUS) en 'n echtpaar van de Shetland eilanden. Zo hoor je nog eens wat. Precies half negen begint het orkestje te fiedelen ('n jongeman met gitaar, en een vrouw met viool) Terwijl de muziek speelt, worden de tapas geserveerd. Wel lekker, maar wel 'n beetje weinig voor het geld... Nou ja, niet altijd zeuren! het is een gezellig avond. Na afloop op het fietsje de tent opzoeken en onder de wol (of: beter gezegd: de slaapzak in.... waarschijnlijk voor het laatst deze zomer.....).

De volgende morgen na de douche op de fiets naar het reisbureau. De man belt nog even met British Airways: alles schijnt op z'n plek te vallen: de fiets kan mee! De papperassen worden voor elkaar gemaakt en met de documenten ga ik het eerste cafe binnen, bestel'n koffie en ga Lineke bellen.. dat lukt niet.. dan maar een sms-bericht.. Dat duurt eeuwen voor hier verzonden wordt,,.. dan ook maar een via m'n Engelse mob. Dat lukt beter. Dan merk ik dat ze mij terugbelt. de verbinding is uitermate slecht, maar de boodschap is overgekomen. Op weg naar de camping, zie ik in de winkelstraat nog iets bijzonders: een dikke boom ('n els?) met dik stalen profielijzer in de kern ter versteviging. De boom is eind 1700 geplant daar een fam. Liang, ter gelegenheid van de geboorte van hun dochter. Deze blijkt ruim twee eeuwen oud te zijn; waarschijnlijk ooit getroffen door blikseminslag.
Terug naar de camping om de spullen te pakken én: voorbereiden voor boot - en vliegreis. De tent is gelukkig droog, inpakken en wegwezen. Naast mij staat nu 'n klein tentje - ook 'n fietser. Hij komt op me af en spreekt me aan: "Frank?". "Nee, ik ben geen Frank". "Oh, sorry, ik dacht dat je Frank van Rijn was, met dat vlaggetje van NL op je fiets". 'k moet me even inhouden... schiet bijna in de lach.. Hij is hier naar toe gekomen per goot uit Abderdeen en wil de Orkney's verkennen. Hij heeft wel heel erg weinig bij zich: super kleine tent, geen kookspullen (hij gaat eten `buiten de tent)".`k heb wellicht te veel meegezeuld.... toen ik van huis ging 25 kg). Nou, ja, ieder het zijne.
Als alles is gepakt, is er nog tijd om even de stad in te gaan. Even de laatste voetstappen in Kirkwall neer zetten. Aan de weg zie ik 'n knalrode Morris Minor staan: een foto voor Fred ('n oud collega) maken. Hij had er destijds twee: een gewoon model en een bestel uitvoering, met houten lambriezering! Dan wordt er geroepen: "Sir, you're interesseted?" "No, not really, but I like it". Dan moet ik mee z'n garage in. Daar staat een oude Hillmann - puntgaaf gerestaureerd! Hij runt normaliter een Peugeot garage, maar dit is z'n hobby.
Dan nog even 'n rondje door de stad en terug naar de leeszaal/keuken op de camping. Dat wordt mijn wachtkamer tot ca. 22.45. Met 'n boterhammetje en wat lezen kom ik m'n tijd wel door. Omstreeks 22.45 richting haven om in te schepen voor Aberdeen. Ik mag door fietsen tot de wachtkamer,. Er zijn nog meer fietsers - 'n Deen, twee Schotten en wat andere passagiers. Om 22.15 mogen we aan boord (als eersen) De fietsen worden vastgesjord en we gaan naar boven. Ik zoek 'n bank op en vlei mij neder.... Van slapen komt niet echt veel - meer hazeslaapjes. Er scharrelen wat passagiers rond; de een nuchter, de ander licht of zwaar aangeschoten.
Om 6.00 gaat het buffet open voor het ontbijt; er is keuze uit Continantal of English. Met 'n bak koffie smaakt dat prima. Dan omstreeks 7.00 uur is het ontscheping en 'n paar minuten later fiets ik door het centrum van Aberdeen. Twee collega fietsers - ook van de ferry afkomstig, vragen waar ik heen moet. "To the airport"."That's easy, come, we ride in front of you". Dat is aardig. Zij hebben bijna geen bagage.. bij de stoplichten schieten ze als hazen weg.. Dan merken ze dat dat bij mij ietsjes langzamer gaat en passen hun tempo aan. Dan moeten zij bij een kruising rechtdoor, 'k moet naar links - vlgs hen - en weg vervolgen dan kom je d'r vanzelf.. .. Er staan borden, waar je naar rechts moet, Nou die mis ik waarschijnlijk, want na ca. 10 km op de teller vertrouw ik het niet helemaal meer.. 7 miles zei men.. nou ik ben nmiddels gewend, dat de Engelse mijlen veelal `ietsje` meer zijn.. onderhand vergelijk ik ze met de zeven-mijls-laarzen-stappen uit Klein Duimpje! Weer vragen dus. Het blijkt dat ik bij 'n rotonde, waar men rigreus aan het verbouwen is, rechtsaf had gemoeten. Terug dan maar weer. Na wat heen & weer gesjees, bereik ik ca 9.30 het vliegveld. Dan op zoek naar dozen om m'n tassen in te pakken; dat valt niet mee (ben ik niet gewend in de afgelopen jaren, daar liep eea gesmeerd). Nou ja, hier en daar wat ritselen: bij DHL, 'n restaurant, 'n winkel.. maar het lukt! Dan inchecken bij de balie van BA. "Your bike must be demounted, paddles had to be off, tyres empty, ect."Wat een gezwam!" Uiteindelijk klaar..?? Nee: de fiets moet ook in een zak én ingesealed worden!. Die wordt door het loket aangeleverd. Dan eindelijk alles gereed en inchecken pppfff wat 'n gedoe. Ook bij de douane wordt alles gechecht. tas open: "What's this? What's that?". Dan eindelijk klaar, boarding time en de lucht in!
In London hetzelfde liedje: overal extra controle's, op elke hoek security beambten met carabijn in de aanslag. Om 16.05 de lucht in - op naar Schiphol. Daar weer "even wachten" op de bagage en de fiets. De laatste duurt altijd "ietsje "langer deze wordt op 'n aparte band gedropt. Dan met kar en fiets (via de zijdeur) de aankomsthal in. Daar word ik verwelkomt door Nienke en Elke - mét een grote bos bloemen! Geweldig om zo weer thuis te komen! We drinken een bak koffie en thee tijdens het vertellen van de eerste verhalen... Dan huiswaarts.

Net als voorgaande jaren was het een prachtreis, veel gezien, veel beleefd.

Iedereen bedankt voor de belangstelling, de oppeppende woorden, de geestelijke ondersteuning, ect, ect.

Hartelijke groeten, Frits.